Στην ελληνική κοινωνία, ο παππούς και η γιαγιά ήταν ανέκαθεν αναπόσπαστο κομμάτι του οικογενειακού πλαισίου. Κατά το παρελθόν, το σύνηθες φαινόμενο ήταν σε ένα σπίτι να διαμένουν τρεις γενιές.

Ο ρόλος του παππού και της γιαγιάς στο μεγάλωμα του παιδιού ήταν ιδιαίτερα σημαντικός. Ακόμα όμως και στις μέρες μας, που τα παιδιά απομακρύνονται από την οικογενειακή τους εστία για να δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια, ο ρόλος των παππούδων είναι καίριος.

Σίγουρα, για τα παιδιά είναι μια σχέση αγάπης και στοργής, η οποία έχει θετικές επιπτώσεις στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού. Τα παιδιά βλέπουν τους παππούδες σαν δεύτερη οικογένεια, σαν δεύτερους ‘γονείς’, κατά μια έννοια.

Τους παρέχουν ασφάλεια και προστασία, κάτι καθοριστικό για την ψυχική τους ισορροπία, όταν τα παιδιά καλούνται να βγουν από τον μικρόκοσμο και το πλαίσιο της οικογένειας και να εκτεθούν σε άλλες κοινωνικές ομάδες και σε άγνωστο ως τότε περιβάλλον όπως το σχολείο. Τα παιδιά πρέπει να περνούν χρόνο με τους παππούδες και τις γιαγιάδες και να λαμβάνουν το ενδιαφέρον και την αγάπη τους.

Σε καμία όμως περίπτωση δεν πρέπει να παίρνουν αυθαίρετα αποφάσεις για το μεγάλωμα του παιδιού και να ακυρώνουν με αυτό τον τρόπο τον γονέα στα μάτια του παιδιού. Υπεύθυνοι για το μεγάλωμα του παιδιού είναι οι γονείς. Έτσι, λοιπόν οι παππούδες θα πρέπει να λειτουργούν με γνώμονα το πρόγραμμα των γονέων.

Ας μη ξεχνάμε όμως πως ο ρόλος των παππούδων έχει μόνο θετικά αποτελέσματα για την ελληνική οικογένεια ακόμα και όταν το ηλικιωμένο μέλος μας βρίσκεται σε μια Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων. Πρέπει να μην ξεχνάμε τους ανθρώπους μας αλλά να επικοινωνούμε μαζί τους, σαν να βρίσκονται στον ίδιο χώρο με μας, να συμμετέχουν στα οικογενειακά μας θέματα και να νοιώθουν χρήσιμοι. Έτσι κρατάμε το οικογενειακό κύτταρο ολοκληρωμένο και ενωμένο, προσφέροντας η κάθε οικογένεια ισορροπία στο γενικό κοινωνικό ιστό. Οι σύγχρονες Μονάδες Φροντίδας Ηλικιωμένων συμβάλουν προς αυτή την κατεύθυνση και προσαρμόζουν τη λειτουργία τους ώστε να συνεργάζονται με το οικογενειακό περιβάλλον.